Η γέννηση του ποδοσφαίρου στη Βρετανία
Η μεγαλύτερη στιγμή του 2024
Ο Δεκέμβρης του ’44, η Άρσεναλ και ο “Παυλής” του Γιάννη Ρίτσου
Το Ματς του Αιώνα: Αγγλία – Ουγγαρία 3-6
Νίκος Γόδας – Ήρωας του λαού και των γηπέδων
Oleg Blokhin
Newell’s Old Boys – Το κοκκινόμαυρο ημισφαίριο του Ροσάριο
Union Saint-Gilloise – Η αλλοπρόσαλλη ιστορία των Unionistes

Το ποδόσφαιρο είναι τέχνη, μια όμορφη λαϊκή τέχνη, μια τέχνη των μαζών. Έτσι ακριβώς όπως γέμιζαν οι πλατείες για την commedia dell’arte, συρρέουν τα πλήθη στα ποδοσφαιρικά θέατρα στους αιώνες που ήρθαν. Κι ο Dottor βγήκε μέσα από εκείνες τις ιστορίες για να πει τις καινούριες ιστορίες του φουτμπώλ.
Ο Ianis πάντα ζήλευε τους σεκιουριτάδες στα γήπεδα. Έλεγε ότι είναι οι μόνοι που μπορούν να κοιτάζουν μόνο την κερκίδα χωρίς αυτό να είναι περίεργο. Μπορούν να δουν λέει ανθρώπους να τα δίνουν όλα, να ζουν την στιγμή, να πανηγυρίζουν το γκολ, ακόμα και τον αγώνα που έχουν στην πλάτη τους μέσα από τα μάτια της κερκίδας. Για αυτό πάντα προσπαθούσε πριν τους ποδοπατήσει για να μπει στο γήπεδο να κλέψει πρώτα τις ιστορίες τους.
Ο Siou όσο πίσω και να γυρίσει τη μνήμη του, έρχεται πάντα μπροστά του η εικόνα ενός παιδιού που κλωτσάει μια μπάλα με χαρά και πάθος, αλλά και μία δυνατή κραυγή: «Siou δώσε πάσα!». Είτε μόνος, είτε με συγγενείς και φίλους, είτε σε ερασιτεχνικές ομάδες, έπαιζε φουτμπώλ με την ίδια ζέση και σε κάθε φάση της ζωής του το λαοφιλέστερο άθλημα βρισκόταν πάντα στο επίκεντρο, ασχολούμενος με αυτό και ό,τι το περιβάλλει μέσα από διάφορες πτυχές…